Zwyrodnienie stawów biodrowych – przyczyny, objawy i leczenie

Staw biodrowy powstaje w wyniku połączenia kości miednicy z kością udową. W części kości udowej, która styka się z miednicą, kość udowa ma kształt kuli zwanej głową kości udowej. Ta część kości pasuje do gniazda w miednicy w taki sposób, że tworzy idealne koło zębate, które pozwala kości udowej poruszać się w wielu kierunkach.

Zarówno głowa kości udowej, jak i zagłębienie w miednicy, w którym się ona artykułuje, pokryte są chrząstką, czyli tkanką ułatwiającą ruch między kośćmi i zapobiegającą ich bezpośredniemu ocieraniu się kości o kość.

Z biegiem lat, w wyniku postępującego zużycia tej chrząstki, traci ona swoją grubość i strukturę, a nawet zanika. Prowadzi to do utraty prawidłowego zazębienia między kością udową a miednicą, co właśnie powoduje objawy choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego.

Jakie są objawy choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego?

Podobnie jak choroba zwyrodnieniowa stawów w innych lokalizacjach, głównym objawem choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego jest ból.

Ból w chorobie zwyrodnieniowej stawu biodrowego zlokalizowany jest głównie w okolicy pachwiny. Czasami lokalizacja tego bólu może się rozszerzać i pacjent odczuwa dyskomfort także w przedniej części uda, nawet do kolana. Ból może być odczuwany także w pośladku.

Najczęstsze objawy to:

• Ból w pachwinie lub promieniujący w dół nogi.
• Poranna sztywność.
• Problemy z chodzeniem.

Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego jest chorobą przewlekłą, tzn. trwa całe życie. Zwykle postępuje bardzo powoli, najczęściej przez wiele lat. Pacjenci z chorobą zwyrodnieniową stawu biodrowego mogą być ograniczeni w codziennych czynnościach w większym stopniu niż pacjenci, których choroba zwyrodnieniowa dotyczy innych, mniej ważnych stawów.

Jakie są przyczyny zwyrodnienia stawu biodrowego?

Przyczyny choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego lub choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego dzielą się na cztery kategorie:

• Czynniki traumatyczne: spowodowane źle wygojonymi urazami lub chorobami, np. zwichnięcie.
• Czynniki naczyniowe: Te przyczyny prowadzą do zwichnięć i innych uszkodzeń naczyniowych, które mogą wywołać chorobę zwyrodnieniową stawu biodrowego. Przykładem tego jest choroba Perthesa, czyli deformacja głowy kości udowej i choroba zwyrodnieniowa stawów spowodowana niewydolnością naczyniową.
• Czynniki wrodzone: Z powodu zaburzeń rozwojowych płodu, np. w dysplazji stawów biodrowych lub zaburzeń wzrostu (choroba Perthesa u dzieci).
• Brak równowagi: np. spowodowany dysmetrią lub nierówną długością kończyn dolnych.

Środki zapobiegawcze 

Wskazane jest:

• Osiągnięcie idealnej wagi w zależności od wieku i budowy ciała.
• Wykonywane częstych spacerów z pewnym okresem odpoczynku.
• Wykonywanie ruchów bez oporu bioder i bez bólu.
• Pływanie i/lub jazda na rowerze.

Unikaj jak tylko możesz:

• Długiego stania w jednym miejscu.
• Dużych ciężarów.
• Długotrwałego siedzenia na niskich, miękkich miejscach.
• Samoleczenia bez porady lekarza specjalisty.

Jak diagnozuje się chorobę zwyrodnieniową stawu biodrowego?

Diagnoza opiera się na wywiadzie przez lekarza pacjenta o rodzaj objawów i ich charakterystykę, a następnie na badaniu stawu biodrowego i jego ruchów.

Za pomocą badania lekarz może określić stopień obecnej choroby zwyrodnieniowej stawów. Aby potwierdzić diagnozę, konieczne jest wykonanie zdjęcia rentgenowskiego biodra.

Pokazuje to typowe zmiany w stawie spowodowane chorobą zwyrodnieniową stawów, a także można postawić prognozę co do stopnia zaawansowania choroby zwyrodnieniowej, w zależności od tego, jak bardzo zużyte jest biodro.